100-lecie Niepodległości Polski
Data 11.11.2018 na zawsze będzie związana z jubileuszem stu lat od odzyskania niepodległości przez Rzeczpospolitą Polską.
"11 listopada 1918 r. spełnił się sen pokoleń Polaków - Państwo Polskie narodziło się na nowo. Po rozbiorach i 123 latach niewoli, rusyfikacji i germanizacji, po wielkich powstaniach, wolna Polska powróciła na mapę świata" - czytamy w uchwale Sejmu ustanawiającej 2018 r.
"Odzyskanie niepodległości dokonało się poprzez walkę pełną poświęcenia i bohaterstwa nie tylko na polach bitew, ale i w codziennych zmaganiach o zachowanie duchowej i materialnej substancji narodowej oraz w codziennym trwaniu polskich rodzin" - głosi uchwała. Sejm wyraził też nadzieję, że wzorem Ojców Niepodległości - Józefa Piłsudskiego, Romana Dmowskiego, Ignacego Paderewskiego, Wincentego Witosa, Wojciecha Korfantego i Ignacego Daszyńskiego - Polacy porzucą spory, by wspólnie świętować ten radosny Jubileusz w jedności i pojednaniu.
Czcigodni przedstawiciele Parlamentu, władz miasta, poczty sztandarowe, drodzy bracia i siostry w Chrystusie Panu. W tej świątyni gromadzimy się w samo południe. Tym wprowadzeniem było śpiewanie uroczyste naszego hymnu narodowego, który mówi o naszej tożsamości, ale który również przywołuje naszą przeszłość, łączy nas z teraźniejszością i pragnie wprowadzić nas w przyszłość. Sto lat jeden wiek. Zanim przyszedł dzień 11 listopada 1918 roku to nastąpiły rozbiory upadek Rzeczpospolitej. Polska przez trzy rozbiory została rozerwana przez Prusy, Rosję i Austrię. Nie byłoby to możliwe, „ale musimy to ze smutkiem powiedzieć czy to się komuś podoba czy nie, nie było by rozbiorów gdyby nie było przyzwolenia niektórych, którzy tworzyli tą Rzeczpospolitą, którzy za nią również brali odpowiedzialność. Przytaczając słowa z listu św. Jakuba " Kto spośród was jest mądry i rozsądny? Niech wykaże się w swoim nienagannym postępowaniu uczynkami spełnianymi z łagodnością właściwą mądrości. Ale jeśli żywicie w sercach waszych gorzką zazdrość i skłonność do kłótni, to nie przechwalajcie się i nie kłamcie wbrew prawdzie. Nie na tym polega zstępująca z góry mądrość, ale mądrość ziemska, zmysłowa i szatańska. Gdzie bowiem zazdrość i żądza sporu, tam też bezład i wszelki występek. Mądrość zaś zstępująca z góry jest przede wszystkim czysta, dalej – skłonna do zgody, ustępliwa, posłuszna, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, wolna od względów ludzkich i obłudy. Owoc zaś sprawiedliwości sieją w pokoju ci, którzy zaprowadzają pokój.” Nawiązując do tych słów podkreślił też rolę tych małych ojczyzn jakimi były miasta takie jak np. Dąbrowa Górnicza i bazylika, gdzie tworzyły się legiony i przypomniał wielu mieszkańców tego regionu. Trzeba tu wspomnieć o kilku postaciach tej Zagłębiowskiej Ziemi. „Niepodległość ma twarz zwykłego człowieka”. Takimi byli Emilia Zwidzka nazywana wtedy Dąbrowska Siłaczka, ks. Prałat Grzegorz Augustynik, który mówił o miłości Ojczyzny jak o swojej Matce. Mamy tutaj przewspaniałych harcerzy, którzy oddawali swoją krew za powstającą Ojczyznę. Ziemia ta jest też przesiąknięta krwią powstańców listopadowych, styczniowych i poległych w I-szej i II-jej Wojny Światowej składając swoje życie na ołtarzu ojczyźnianym. Podkreślił też rolę jaką odegrał Kościół Katolicki, który stał się jedyną ostoją bo jako organizacja patrząc od strony społecznej była jedyną, która trwała w czasie zaborów. To tutaj omijając cenzurę rosyjską głoszono Słowo Boże i przypominając żywoty świętych i błogosławionych polskich przemycano i uczono dziejów narodowych. Zgodnie z tradycją harcerze przynieśli urnę z ziemią z pierwszych dni bitwy w 1939 roku, którą po poświęceniu złożono we wspólnym grobie obok miejsca spoczynku ks. Grzegorza Augustynika.
Tekst i foto Zbigniew Dzieciątkowski
